Pobierz

W dniu 13 III 1994 stwierdzono drugoroczną mewę bladą Larus hyperboreus na „Rozlewisku Morąskim” graniczącym z Morągiem (53O54’32.57”N, 19O55’13.17”E (Oleksa i Nowakowski 2003). Ptak przebywał na tafli lodu w towarzystwie licznych mew siwych Larus canus, mew z grupy srebrzystej L. argentatus sensu lato oraz śmieszek Chroicocephalus ridibundus...

Pobierz

Liczebność nielęgowego stada łabędzi niemych Cygnus olor na zbiorniku wodnym koło Kwiecewa była wyraźnie wyższa wiosną niż latem. Ten spadek liczby ptaków prawdopodobnie wynikał z przemieszczeń lokalnych spowodowanych między innymi stopniowym zmniejszaniem się powierzchni zbiornika oraz odlotem ptaków na pierzowiska. Intensywniejsze żerowanie w okresie wiosennym mogło wynikać z większego zapotrzebowania na pokarm podczas niższych temperatur. Latem stwierdzono więcej ptaków pielęgnujących upierzenie, co prawdopodobnie było związane z zachodzącym wtedy pierzeniem piór okrywowych. W kolejnych porach dnia zarówno wiosną, jak i latem najwięcej łabędzi żerowało wieczorem.

Pobierz

Stan populacji bociana białego w rejonie Kętrzyna jest badany od 1974 roku co pięć lat. Obszar ten reprezentuje najwyższe zagęszczenia tego gatunku w skali europejskiej. W ciągu 30 lat, w okre- sie 1974–2004 odnotowywano wzrost liczebności wynoszący 35%. Ostatnia kontrola w 2010 roku wykazała spadek liczby par sięgający 25% – zwłaszcza w odniesieniu do tzw. kolonii bocianich w północnej części regionu, gdzie liczba par zmalała o ponad połowę. Wynik ten jest o tyle repre- zentatywny, że oba porównywane lata 2004 i 2010 cechował podobny efekt lęgowy.

Pobierz

Podczas inwentaryzacji przeprowadzonej w roku 2012 w OSO Natura 2000 Puszcza Napiwodzko-Ramucka PLB280007 (pow. 1166 km2) stwierdzono 152 lęgowe gatunki ptaków. Odnotowano gniazdowanie 34 gatunków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 12 gatunków z polskiej czerwonej księgi zwierząt. Obszar ten ma szczególnie istotne znaczenie dla gatunków, których liczebność w ostoi wynosi >1% populacji krajowej, w tym: rybołowa Pandion haliaetus (5 par, 15% populacji krajowej), lelka Caprimulgus europaeus (460–750 par, 7,6%), łabędzia krzykliwego Cygnus cygnus (7–9 par, 7,6%), włochatki Aegolius funereus (40–60 par, 2,9%), kani czarnej Milvus migrans (10–14 par, 2,0%), zielonki Porzana parva (30–40 par, 2,0%), muchołówki małej Ficedula parva (685–745 par, 1,7%), bielika Haliaeetus albicilla (17–22 par, 1,6%), cietrzewia Tetrao tetrix (4 samce, 1,5%) i orlika krzykliwego Clanga pomarina (32–35 par, 1,3%). Jest to również ważna ostoja dla gągoła Bucephala clangula (100–120 par, 3,2% populacji krajowej), perkoza dwuczubego Podiceps cristatus (460–480 par, 2,4%) i siniaka Columba oenas (240–320 par, 1,1%). Obszarem o szczególnym znaczeniu dla ptaków w obrębie ostoi jest rezerwat Las Warmiński i jego najbliższe otoczenie. Znajdują się tu, skoncentrowane na niewielkim obszarze (2% powierzchni leśnej ostoi), najważniejsze lęgowiska kilku gatunków, np. muchołówki białoszyjej F. albicollis (99% populacji w ostoi), dzięcioła średniego Dendrocopos medius (30%), muchołówki małej (25%), bielika i gągoła (po 20%), siniaka (12%) oraz włochatki (7%). Ponadto na jeziorach w obrębie rezerwatu i na pobliskim Jez. Łańskim występują największe skupienia lęgowe nurogęsi Mergus merganser i perkoza dwuczubego, grupujące po ok. 30% ich liczebności w ostoi.

Pobierz

W latach 2011–2012 prowadzono poszukiwania sóweczek Glaucidium passerinum w większych kompleksach leśnych Warmii i Mazur. W pracy wykorzystano również dostępne źródła literaturowe oraz informacje niepublikowane. Do roku 1993 sóweczkę odnotowano tu zaledwie pięciokrotnie. W latach 2007–2012 stwierdzono ją na ośmiu stanowiskach w okresie lęgowym i kilkanaście razy w okresie pozalęgowym. Najwięcej obserwacji pochodzi z Puszczy Piskiej i Rominckiej. W Puszczy Rominckiej i Lasach Wipsowskich stwierdzono pierwsze lęgi tego gatunku. Liczebność sóweczki na Warmii i Mazurach można oszacować na 3–20 par. Zmiany w rozpoznaniu sytuacji gatunku na opisywanym obszarze w ostatnich latach mogą być spowodowane wzrostem populacji i/lub wzrostem aktywności ornitologów. Nowe tereny mogą zasiedlać ptaki pochodzące zarówno z północy, jak i środkowej Europy. Wzrost liczebności populacji gatunku w obrębie geograficznego zasięgu oraz obecność wielu dogodnych siedlisk i miejsc do gniazdowania pozwalają przypuszczać, że sóweczka zwiększy liczebność na Warmii i Mazurach w najbliższych latach.